De Bevrijding

Hoewel er vaak vanuit wordt gegaan dat het dorp Driel is bevrijd door de 1e Poolse Onafhankelijke Parachutistenbrigade is dit niet helemaal waar. Maar aangezien veel Drielenaren tijdens de aanwezigheid van de Polen naar veiliger oorden in het zuiden vluchten weten zij niet wat na hun vlucht precies in het dorp is gebeurd. Op 26 september 1944 trekken de Poolse parachutisten in Driel zich namelijk samen met de geëvacueerde Britse luchtlandingstroepen uit Oosterbeek terug naar Nijmegen. Maar de strijd om de Betuwe is dan nog allerminst beslist.
Rondom de steenfabriek Korevaar breekt al eerder een heftige strijd uit tussen het geallieerde landleger en Duitse troepen. Ook wordt er een heftige strijd gevoerd in Boven-Driel (Driel-Oost) bij de spoordijk en boerderij De Laar. Op 2 december 1944 blazen de Duitsers iets voorbij het spoorwegviaduct richting Elden de dijk op en komt een groot deel van de Betuwe onder water te staan en gaat het Betuweoffensief met kleine bootjes en amfibievoertuigen door. Op de droog gebleven plaatsen verzorgen achtergebleven burgers het bijeengedreven vee en beleven vele avonturen. Officieel mogen in het oorlogsgebied geen vrouwen en kinderen meer wonen, waardoor een deel van de Betuwe bekend wordt als 'Het Manneneiland'. Vanaf januari 1945 wordt Driel weer bezet door de Duitsers. Dit duurt tot het voorjaar wanneer de hele Betuwe werkelijk wordt bevrijd door de Canadezen.

                                                     
                  Gemeentelijk monument steenfabriek Korevaar                            Opgeblazen Drielse dijk bij de spoorbrug